Ik ben, volgens mijn medemens, nogal handig met allerlei huis-,tuin- en keukentoestellen. Handig voor mij , maar ook voor familie en vrienden die mij regelmatig als helpdesk raadplegen . Een hulpvragend telefooontje is dan ook regelmatig mijn deel  : computerproblemen aanpakken, verloren draadloze verbindingen  verbinden , afstandsbedieningen programmeren, sprakeloze gsm’s aan de praat krijgen,… het hoort er allemaal bij.
Toegegeven, het wordt de doorsnee-gebruiker ook niet altijd gemakkelijk gemaakt en gebruiksaanwijzingen zijn  niet altijd synoniem met gebruiksgemak. Zo ontstaat dan ook af en toe een situatie waarbij een toestel, dat het leven eenvoudiger en gemakkelijker zou moeten maken, een nachtmerrie wordt voor de technisch minderbegaafde mens.
Zo belde een vriend me onlangs op met het verzoek om de werking van zijn nieuw GPS-toestel wat te verduidelijken. "Want, " klonk zijn stem gefrustreerd ,"zoveel instellingen, menu’s, keuzes."
"Ik ben" besloot hij nogal dubbelzinnig zijn verzuchting" helemaal de weg kwijt op mijn GPS."

Het nieuwe jaar is twee weken gepasseerd, goede voornemens alweer bijna vergeten . En ja hoor België is nog altijd België : een jong koppeltje vermoord en gedumpt, veel menselijk leed en verdriet. Een minister waakt met dronken ogen over onze pensioenen. en zijn portefeuille. Sneeuw en ijs laten hun venijnig karakter zien. Moet er nog zout zijn ? Het vriest stenen uit de grond …. opwarming van de aarde ? Vragen en onbegrip zullen steeds mens’ deel zijn. Er zal niets anders opzitten dan het koude gebeuren te laten passeren en met de brokken, zo goed en zo kwaad als het kan, verder bouwen. Want het jaar draait verder …. op weg naar de lente.

2010 is nu definitief op gang gekomen, voorlopig komen de dagen schoorvoetend om de hoek kijken, maar ik vrees dat het vanaf de eerste werkmaandag weer als vanouds op kruissnelheid zal zijn. Och ja ,we nemen de dagen wel zoals ze komen en achteruitkijken heeft weinig zin. Alhoewel,… het voorbije jaar had ook z’n mooie en minder mooie kanten. Troost je, ik ga je niet irriteren met het zoveelste mijmerend jaaroverzicht. Ieder van ons zal wel zelf weten wat hij/zij  bijhoudt van het voorbije jaar, en de meeste van die dingen hou je toch eigenlijk liever voor jezelf. Toch wil ik hier op mijn blog enkele namen inkaderen, als een blijvende herinnering aan een aantal mensen van wie ik het voorbije jaar definitief afscheid moest nemen.  Dag Stefke, dag nonkel Jef, dag Hennie, dag Marco, dag Jos …    dag 2009.

28 december , juist in het midden geplant tussen de vrolijke feestdagen en nieuwjaar, de dag van de onnozele of onschuldige  kinderen. Deze  dag verwijst echter naar niet zo’n vrolijke gebeurtenis : Koning Herodes gaf, uit  angst het koningschap te verliezen,  het bevel om alle jongetjes te vermoorden. Jongetjes die door hun onwetendheid onschuldig genoemd werden , … Dan rijst  bij mij de vraag  in hoeverre de kinderen van tegenwoordig nog onschuldig genoemd kunnen worden, want door de huidige media ( tv, internet, … ) hebben ze al meer gezien en beleefd dan goed voor hun is. Het geweld en grove taal in allerlei kinderprogramma’s  lijkt hierdoor  ook een vanzelfsprekendheid geworden. Kinderen nemen uitdrukkingen en handelingen over  en als ik rond me kijk, zie ik dat steeds meer volwassenen dit ( moeten ) toelaten.  Wie is hier onnozel ?

Deze twee berichten in hetzelfde nieuws vandaag :

– onvoldoende plaats voor daklozen , ze dienen de nacht buiten in de kou door te brengen.
  &
–  door de winter  worden de voetbalwedstrijden van dit weekend afgelast, behalve voor de ploegen met een verwarmde grasmat.

Zucht ….

Wie af en toe hier langskomt, zal het wel opvallen : de korte berichtjes zijn verdwenen . Wil je ze nog volgen, dan kan je terecht op mijn getwitter . De korte berichtjes zijn een leuke nevenactiviteit , maar  ik vond ze toch hier  wel storend worden.  Dus … eventjes de boel aangepast en nu nog de tijd vinden om wat uitgebreidere schrijfels toe te voegen.

Het leven een klein beetje aangenamer maken zit soms in kleine dingen. Een voorbeeldje is mijn SMS-geluid op m’n GSM. Als iemand mij een sms stuurt, legt mijn GSM het berichtje  met dit geluidje in mijn mailbox :

Het gevolg is meestal een glimlach of een grappige opmerking. Als je tussen een hoop volk staat of ergens in volle zaal zit, moet ik er aan denken om mijn GSM stil te zetten, want dan is het eerder genant dan grappig. Alhoewel ….

Leerkracht : het blijft een beroep apart , want “diversiteit moet er zijn”.
Dus ook een dag van de diversiteit. Alle leerkrachten Basisonderwijs van Houthalen-Helchteren werden daarom vandaag verzocht zich te begeven naar het cultuurcentrum van Meulenberg-Houthalen .
Ik dus ook…. Veel volk, veel auto’s . Gelukkig is Meulenberg goed voorzien van grote ronde punten die dienst kunnen doen als verkeerde parkeersplaats.( kwestie van het “goede” voorbeeld te geven). Maar goed, het is handig en dus mocht mijn voertuig mee het voorbeeld geven …
Het moet gezegd worden : veel diversiteit in het Casino .Alle uithoeken van Houthalen- Helchteren waren goed vertegenwoordigd. Bij zulke onderwijsevenementen valt het echter wel steeds meer op dat de mannelijke leerkracht een uitstervend ras is. Om het natuurlijk evenwicht en gezond klimaat in het onderwijs te behouden, kan men in Kopenhagen misschien eens overwegen de “meester” een statuut van beschermde soort te geven.
Het grote voordeel van zo’n dag is echter het tegen het lijf lopen van “oude” bekenden. Ik heb uitermate deugd gehad van de ontmoetingen met mensen die al meer dan 10 jaar , sommige zelfs 20jaar, mijn pad niet meer gekruisd hadden . Soms was het moeilijk om in de veranderde gelaatstrekken of lichaamsvormen die persoon uit de jongere jaren te herkennen : het buurmeisje , de chiromakker , collega jobstudent en zelfs oud leerling. Gelukkig veranderen ogen niet en bij het ophalen van herinneringen en belevenissen flikkerde zelfs die vonk uit vervlogen tijden eventjes weer op .

In hoeverre deze “diverse” dag verder nog zin- en leervol geweest is, dat laat ik in het midden.
Iedereen zal zelf wel bepalen in welke mate hij/zij geboeid of verveeld werd door de verschillende sprekers en/of activiteiten .
Ik wil toch wel eventjes mijn eigen workshop in de kijker zetten. De mensen van Sint-Vincentius Houthalen namen ons mee in de wereld van armoede, voedselpakketten, tweedehandsspullen. Een –voor ons- relatief onbekende wereld, maar wat mij , en ik denk ook de andere collega’s, het meeste trof ,was de positieve inzet van Jean , zijn vrouw en alle andere medewerkers, die zich met hart en ziel, dag na dag ,vrijwillig inzetten om het leven voor de medemens draaglijker te maken. Geen grootse woorden, gewichtige vergaderingen , uitbundige acties en plannen van beleidsmakers, maar stille, liefdevolle daden.  Diversiteit moet er zijn ….