“Drie of zes ?”vraagt ze

“Doe maar zes , het is nog geen lente, en trouwens, jij moet tegen mijn hoofd opkijken”grap ik terug.

Ik hoor de tondeuse in de juiste stand klikken. De rieten stoel voelt koud aan in mijn rug. De plastic kapperscape rond mijn hals geeft mij een benauwd gevoel. Ik walg van voorwerpen rond mijn hals : das, kettingen, gesloten boordeknoopje … Even doorbijten .

Ze zet de tondeuse tegen mijn hoofd. Met lange halen beweegt het grommende en trillende beestje over mijn hoofd. De voorste rij tanden duwt glijden tegen mijn hoofdhuid, de achterste rij minitanden snijden hongerig de stekelige haren op lengte. Plukjes dwarrelen langs mijn gezicht

Ik zit dwars voor de drie bespiegelde deurtjes van de badkamerkast. Vanuit mijn rechterooghoek zie ik mezelf meerdere keren en vanuit meerdere standpunten zitten.

Het beestje op mijn hoofd klikt nog een stand terug en begint gretig mijn nekharen op te peuzelen.

“Zo,” zegt ze ,” ik denk dat het er weer netjes uitziet.” Ik draai mij en kijk recht in de spiegels. Mijn ego’s kijken tevreden terug.